هم خواهر و هم دختر معصوم تویی

مظلوم‌تر از زینب مظلوم تویی

ای شاعرۀ حماسۀ عاشورا!

بانوی شرافت، «امّ کلثوم» تویی

در ماتم دردانۀ معصوم علی

خون می‌چکد از دیدۀ مظلوم علی

امروز زمین لباس غم پوشیده

از داغ غریب «امّ کلثوم» علی

هرکس به جهان تو را ثنا کرده بسی

خشنود دل فاطمه را کرده بسی

ای دختر با وقار زهرا و علی!

در حق تو تاریخ، جفا کرده بسی

شش‌ماه شبیه روضه‌خوان می‌خواندی

از غربت و داغ بی‌کران می‌خواندی

از نیزه و قتلگاه و خون می‌گفتی

از طشت طلا و خیزران می‌خواندی

تو وارث اندوه محرّم هستی

تندیس غم، اندوه مجسّم هستی

زینب که غم است و غم که زینب، پس تو

ای سنگ صبور! خواهر غم هستی

ای زینب دیگر! که جگر سوخته‌ای

چو لاله ز داغ، رُخ بر افروخته‌ای

تو درس صبوری و فداکاری را

پیداست که از فاطمه آموخته‌ای

هم دختر خورشیدی و هم دختر ماه

هم خواهر مجتبی و هم خواهر شاه

بعد از سخنان تو بگفتا زینب:

لا حـول و لا قــوّه الّا بـاللّه

بر جدّ مطهرت شبیهی، بانو!

بر فاطمه مادرت شبیهی، بانو!

بر زینب و اشک‌های او می‌مانی

بر غربت خواهرت شبیهی، بانو!

ای کاش! که ای شهید مظلوم!

ای تشنۀ از فرات محروم!

تیری که به حلق اصغرت خورد

می‌خورد به قلب «امّ کلثوم»

زآن مرثیۀ بزرگ محکم

در روی تو شد علی، مجسّم

گفتی که نکوترین مردم

از بعد ظهور نور خاتم،