ای پشت و پناه قافله، چون زینب
همراز نماز نافله، چون زینب
در شام نیفتاده‌ای از پا، بانو!
یک لحظه در این مقابله چون زینب
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک دم هم ز پا ننشسته زینب
اگر زینب پناه کاروان بود
تو هم بودی عصای دست زینب
ای زینب دیگر! که جگرسوخته‌ای
چو لاله ز داغ، رخ برافروخته‌ای
تو درس صبوری و فداکاری را
پیداست که از فاطمه آموخته‌ای
شب قدری و قدرت مانده مکتوم
میان شیعه هم هستی تو مظلوم
فقط نام تو را بردیم گاهی
فدای غربتت! یا «امّ‌کلثوم»!
ای آینه دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
پرورده‌ی دامن ولایت
مظلومه‌ی خاندان مظلوم
بانو! زبانزد است حیایی که داشتی
تاریخ ثبت کرده وفایی که داشتی
در آسمان حیدر و زهرا پریده‌ای
مهد کمال بود هوایی که داشتی
در علم و فضیلت و ادب، دریایی
در عصمت و صبر و حلم بی‌همتایی
سجّاده‌ی تو شمیم کوثر دارد
تو آینه‌ی حقیقی زهرایی
«امّ‌کلثوم»! علی را دختر!
زهره را انجمن آرا اختر
میوه‌ی قلب رسول الله است
چه کس از مرتبه‌اش، آگاه است؟
نام بلند خویش به دنیا گذاشتی
با داغ خود غمی روی دلها گذاشتی
بعد از حسین، قلب پریشان خویش را
در کربلای خون خدا جا گذاشتی
نشود شعر تَری مدح و ثنایت بانو!
کو رسایی که نویسد به رثایت بانو!
جای دارد که هزاران چو امینی، عالِم
الغدیری بنویسند برایت بانو!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
