دمی که جان ز تن محتضر جدا بشود

همان دم است که دلبر ز بر جدا بشود

خودت بگو که شدی مجتبای این صحرا

بگو چگونه پسر از پدر جدا بشود

از میان خیمه تا گودال با سر آمده

این برادرزاده که جای برادر آمده

کیست این آزاده که پرواز دارد می‌کند

کیست این آزاده، انگار از قفس درآمده

یاس خوشبویی به روی یاسمن افتاده است

باز بین عرشیان ذکر نزن افتاده است

رفته تا بوسه دهد بر دست اربابش اگر

روی انگشتر عقیقی از یمن افتاده است

طفلی اگر بزرگ شود با کریم‌ها

یک روز می‌شود خودش از کریم‌ها

عبدلله حسین شدم از قدیم‌ها

دل می‌دهند دست عموها یتیم‌ها

طفل حسن شدم بغلت جا کنی مرا

تو هم عمو شدی گره‌ای وا کنی مرا