آه! از آن ساعت که با افغان و آه

                        شد عبور زینب اندر قتلگاه

شهریاری را به خون غلتان بدید

                        پاره‌پاره پیکر و عریان بدید

شاه مظلومان، غریب نینوا

                        سرور عطشان، شهید کربلا

خویش را چون بی‌کس و بی‌یار دید

                        خیمه‌گه را خالی از انصار دید

شاه راه چون شد وداع آخرین

                        شد سکینه در برش اندوهگین

آمد آمد با دو چشم خون‌فشان

                        بر گرفت از ذوالجناح شه، عنان

بازگشتم با غم و محنت قرین

یادم آمد از غم امّ‌البنین

شد ز دشت کربلا چون باخبر

بیت‌الاحزان در بقیعش شد مقر