بار سفر گو ببند هر که به ره آشناست
قافله‌ای از غدیر راهرو کربلاست
قافله‌ای سربلند بار سفر بسته‌اند
مبدا اینان غدیر مقصدشان نینواست
کار عشق از کربلا بالا گرفت
عشق آنجا دامن مولا گرفت
گفت ای مولا مرا بر می‌گزین
زین طریقت تیغ حیدر می‌گزین
روز نخستین که صلا زد بلا
عشق پدید آمد و شد کربلا
کرب‌و‌بلا مطلع خورشید شد
رفت زمستان و جهان عید شد
از کاروان خسته به گوشم صدا رسید سعی و صفا رها شده و نینوا رسید فریاد قدسیان همه شد تا فلک بلند شادی گذشت، موسم درد و بلا رسید
از نظرت کرب و بلایی شدم؟
زمزمه کردم سحری با خودم
«ای حرمت قبلۀ حاجات ما»
می‌شنوی ذکر مناجات ما؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
