از جمله مدافعان واقعه غدیر «عبدالرحمن» بود که گفت: من از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود: «خداوند ولی من است و من ولی مومنانم. پس هر کس من مولای او هستم، این علی مولای اوست.»

حر تنها به وظیفه خود می اندیشید و می‌خواست امام را به کوفه برساند و خود را از اینکه با فرزند پیامبر (ص) درگیر کند رها سازد و در عافیت بماند.

عبدالله سه روز قبل از امام حسین (ع) متولد شد. مادرش دایه امام حسین (ع) بود و به همین دلیل عبدالله را برادر رضاعی آن حضرت نامیده‌اند.

قیس برای سومین بار به‌عنوان سفیر امام حسین (ع) میان مکه و کوفه انتخاب شد. او در این مأموریت حامل نامه‌ای بود که سیدالشهدا (ع) خطاب به سران کوفه نوشتند

آنچه در رویداد کربلا و عاشورا گذشت مـجموعه‌ای گـرانقدر در شـناخت راه‌ها و انتخاب‌هاست و آنچه مسلم بن عـقیل (ع) در حـساس‌تـرین زمان و مکان برگزید، نمونه‌ای والا در انتخاب‌گری اخلاق‌مدارانه در مدرسۀ حسینی است .

«اسلم بن عمرو» در جریان ورود مسلمانان به ایران به اسارت گرفته و به کوفه برده شد. پس از شهادت امام حسن (ع)، توسط سیدالشهدا (ع) خریداری و سپس آزاد شد و به فرزند بزرگوارشان امام سجاد (ع) بخشیده شد.

امام حسین (ع) خطاب به بشر فرمودند: بیعتم را از تو برداشتم، بر و برای رهایی فرزندت تلاش کن. اما بشیر نپذیرفت و در پاسخ به امام عرض کرد: سزاوار است که درندگان بیابان مرا زنده زنده بدرند، اگر شما را رها کنم و آسوده‌خاطر باز گردم. 

 امام پیش از حرکت به سمت کربلا و هنگام حضور در مکه نامه‌ای به سران قبایل بصره نوشتند و توسط سلیمان بن رزین به ایشان ارسال نمودند.

دو جوان جابری گریان نزد مولای خود امام حسین (ع) آمدند. حضرت نگاهی به این دو جوان کردند و فرمودند: برادر زاده‌هایم، چه چیز شما را به گریه انداخته است؟ امیدوارم به زودی چشم‌تان روشن شود.

روز دهم محرم، هنگامى که یاران امام حسین (ع) به شهادت رسیدند و فریاد یاری‌خواهی امام بلند شد، سعد و برادرش با خود گفتند: این حسین فرزند دختر رسول ما حضرت محمد (ص) است، چگونه با او بجنگیم در حالی که هیچ یاوری ندارد.