کشتی شکست‌خوردۀ موج فرات‌ها ارکان آسمان به تو دارد ثَبات‌ها ای مبتدا به همۀ خیر‌ها، حسین ای منتهی الیه تمام نجات‌ها
ما اشک را ز پاکی مادر گرفته‌ایم
این زندگی ز چشمۀ کوثر گرفته‌ایم
اذن ورود ما به بهشت خداست، اشک
ما از بهشت هدیه فراتر گرفته‌ایم
من گریه می‌کنم که مصفّا کنی مرا
مانند قطره راهی دریا کنی مرا
گرچه برای روضۀ تو کم گذاشتم
دارم امید این که تماشا کنی مرا
یک شعله داغت از پر جبریل پا گرفت
آدم به ناله آمد و عالم عزا گرفت
الله روضه خواند وَ فَدَیناه جلوه کرد
این لقمه را خلیل ز دست شما گرفت
من عبد روسیاهم، دست مرا بگیرید
شرمنده از گناهم، دست مرا بگیرید
از بس که دور گشتم، از خانۀ حبیبم
گم گشته است راهم، دست مرا بگیرید
به اختیار خود از اختیار افتادم
گناه کردم و از چشم یار افتادم
قساوت آمد و روزی گریه‌ام را برد
شبیه مرده شدم یک کنار افتادم
ای خون خدا! سلام بر تو!
پیوسته ز ما سلام بر تو!
از صبح طلوع آفرینش
تا روز جزا سلام بر تو!
گرفته بوی تو را پیکرم تمام تنم
دو چشم و سینه‌ی من، هر دو دست سینه زنم
برای روضه‌ی تو زندگی کنم آقا
دلیل زندگی‌ام، بودنم، نفس زدنم
من نوکرم به خدمت ارباب دلخوشم
نوکر نبوده‌ای که بدانی چه می‌کشم[1]
هر کس به عشق هیئت تو کرده خدمتی
من کفش جفت می‌کنم و مست و سرخوشم
اگر که پیچ و خم روزگار بگذارد
اگر که سختی این انتظار بگذارد
هنوز هست سری تا که دست‌هایش را
به دست خاک قدم‌های یار بگذرد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
