وضو بگیرم و در حال روزه با تکبیر

کنم مباهله با دشمنان حی قدیر

زبان حق شوم و آیه مباهله را

به شأن فاطمه و شوهرش کنم تفسیر

ز قول دوست و دشمن شنو که این آیه

به وصف اهل کسا از خدا شده تعبیر

محمد و علی و فاطمه، حسین و حسن

که پنج در عددند و یکی چو حی قدیر

پی مباهله کردند روی در صحرا

یکی چو مهر فروز، آن چهار ماه منیر

فتاد چشم نصارا به آن خدارویان

که نور طلعتشان گشته بود عالم گیر

مسیحیان پی نفرین پنج تن دیدند

که نیست غیر هلاکت برایشان تقدیر

همه به خاک قدوم پیمبر افتادند

که ‌ای ز جانب حق خلق را بشیر و نذیر

به حضرت تو نصاری تمام تسلیم‌اند

که تو بلند مقامی و ما تمام حقیر

هزار مرتبه نفرین به دشمنان علی

که می‌‌کنند در این آیه حیله و تزویر

کنند فضل علی را به دشمنی انکار

خدای نگذرد از این خطا و این تقصیر

چرا شدند فراری از این حقیقت محض؟

چرا به سلسله نفس خود شدند اسیر؟

قسم به جان علی منکر مباهله را

خدای لعن نموده، پیمبرش تکفیر

گرفتم آنکه شود خصم منکر خورشید

کجا به تابش انوار آن کند تأثیر؟

فضائل علی از حد بود فزون، چه زیان

که بر مباهله منکر شوند یا به غدیر

علی کسی است که در جنگ بدر شد پیروز

خدا به جنگ احد می‌‌دهد به او شمشیر

علی است فاتح احزاب و فاتح خیبر

علی است تیر الهی به قلب خصم شریر

علی است بت شکن کعبه روی دوش رسول

علی به بیشه اسلام شد خروشان شیر

علی به جای نبی خفت و جان گرفت به دست

کسی نیافت چو او این چنین مقام خطیر

حدیث منزله چون آفتاب می‌‌تابد

به این دلیل علی  بعد مصطفاست امیر

وصی احمد مرسل کسی بود «میثم»

که در تمام فضایل ورا نبود نظیر