کوچک‌ترین امام مصیبت کشیده است
از بازماندگان غروب سپیده است
از بس که گریه کرده، سرش درد می‌کند
اندازۀ تمام حرم داغ دیده است
در قاب چشم او که همیشه ز خون تر است
تصویری از جنازۀ مَشکی دریده است
بر پای او نشان اسیری نشسته است
از بس به روی خار مغیلان دویده است
جشن و سرور و شادی و سنگ و سر امام
فهم کسی نمی‌رسد آنجا چه دیده است
ویرانه‌ها و قصۀ یک دختر اسیر
او هم خجل ز روی مه آن شهیده است
این خاندان به نام علی پر تعصبند
او ناسزا به نام علی هم شنیده است
باز هم طبع دل شکوفا شد
بزم عشق و طرب مهیا شد
مردی آمد ز خانوادۀ نور
مهر او در دل همه جا شد
دارد دوباره سینه زنت گریه می‌کند
از غصۀ نیامدنت گریه می‌کند
یعقوبهای چشم من عمری است ای عزیز
دارد برای پیرهنت گریه می‌کند
ترک ما کردهای ای ساکن در صحراها
بی تو آرام نگیرند دل دریاها
مهر هرکس به دل ما ننشسته بی تو
مهربان دلم، آقای همه آقاها
کوچک‌ترین امام مصیبت کشیده است
از بازماندگان غروب سپیده است
از بس که گریه کرده، سرش درد می‌کند
اندازۀ تمام حرم داغ دیده است
در قاب چشم او که همیشه ز خون تر است
تصویری از جنازۀ مَشکی دریده است
بر پای او نشان اسیری نشسته است
از بس به روی خار مغیلان دویده است
جشن و سرور و شادی و سنگ و سر امام
فهم کسی نمی‌رسد آنجا چه دیده است
ویرانه‌ها و قصۀ یک دختر اسیر
او هم خجل ز روی مه آن شهیده است
این خاندان به نام علی پر تعصبند
او ناسزا به نام علی هم شنیده است
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
