بیرون شهر بار گشودند قافله
نه غیر ندبه کار و نه جز نوحه، مشغله
افراشتند خیمه‌ی اهل حرم، نخست
زآن پس سرای پرده‌ی سالار قافله
آمد نشست، سیّد سجّاد بر سریر
با آفتاب، نور رُخش در مجادله
فرمود با بشیر که در شاعری تو را
گر زآن که هست با پدر خود مُماثله
بیتی دو در مصیبت سلطان دین بگو
کز خواندنش فتد به در و بام، و‌لوله
رو در مدینه، کوی‌به‌کو، شعر‌ها بخوان
با ما بگو چه کرد ستم‌گر، معامله
بر‌گو که می‌رسند سفر‌کرد‌گان ز راه
از اشک کرده توشه و از آه راحله
شد ماه‌پاره‌ای تنش از تیغ، چاک‌چاک
شد شیر‌‌خواره‌ای، هدف تیر حرمله
بیرون ز گوش فاطمه کردند گوشوار
بر گردن سکینه نهادند سلسله
آمد بشیر تا به دم مسجد رسول
گفت این چنین و گشت دل مصطفی، ملول
چون پیش چشمشان، سر شه بر سنان گذشت
در حیرتم که بر سر زینب، چسان گذشت
تا بوسدش گلو، نرسیدش به نیزه، دست
آوخ که نیزه نیز بر او سرگران گذشت!
بر کشتگان ز غرفهی جنّت، نظاره کن
اوّل، نظر بدین بدن پارهپاره کن
با اینکه زخم پیکر او را شماره نیست
باز آی و زخم پیکر او را شماره کن
مقتل شهزاده عبدالله را
بشْنو و برکش به گردون، آه را
کودکی خورشیدوَش، طفلی صبیح
در ره سلطان دین، آخرذبیح
بیرون شهر بار گشودند قافله
نه غیر ندبه کار و نه جز نوحه، مشغله
افراشتند خیمه‌ی اهل حرم، نخست
زآن پس سرای پرده‌ی سالار قافله
آمد نشست، سیّد سجّاد بر سریر
با آفتاب، نور رُخش در مجادله
فرمود با بشیر که در شاعری تو را
گر زآن که هست با پدر خود مُماثله
بیتی دو در مصیبت سلطان دین بگو
کز خواندنش فتد به در و بام، و‌لوله
رو در مدینه، کوی‌به‌کو، شعر‌ها بخوان
با ما بگو چه کرد ستم‌گر، معامله
بر‌گو که می‌رسند سفر‌کرد‌گان ز راه
از اشک کرده توشه و از آه راحله
شد ماه‌پاره‌ای تنش از تیغ، چاک‌چاک
شد شیر‌‌خواره‌ای، هدف تیر حرمله
بیرون ز گوش فاطمه کردند گوشوار
بر گردن سکینه نهادند سلسله
آمد بشیر تا به دم مسجد رسول
گفت این چنین و گشت دل مصطفی، ملول
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
