آتش دشمن چو خیمه‌گاه بگیرد
دامن هر طفل بی‌گناه بگیرد
آه یتیمان ز قلب زار برآید
آینه‌ی چرخ، دود آه بگیرد
رو به حرم چون نهند، لشگر دشمن
نیست کسی راه بر سپاه بگیرد
سیلی دشمن کبود کرد رخی را
کز اثرش می‌سزد که ماه بگیرد
ماتم شاه شهید گوی به رضوان
جنّت و فردوس را سپاه بگیرد
گوی به مهدی: بیا، عزای پدر گیر
شاه بباید عزای شاه بگیرد
روز قیامت امید «آیتی» آن است
سایه‌ی لطف تو را پناه بگیرد
شاه دین را بود در درج خیام
گوهری رخشنده، عبدالله نام
مهر خاصی بین این طفل و شه است
کنیتش زین رو ابوعبداللَّه است
شاه دین را بود در درج خیام
گوهری رخشنده، عبدالله نام
مهر خاصی بین این طفل و شه است
کنیتش زین رو ابوعبداللَّه است
در ره عشق، عجب شهرت و نامی دارم
هر دم از جانب محبوب، پیامی دارم
داستانی است مرا بر سر هر رهگذری
بر سر هر گذری، شورش عامی دارم
آتش دشمن چو خیمه‌گاه بگیرد
دامن هر طفل بی‌گناه بگیرد
آه یتیمان ز قلب زار برآید
آینه‌ی چرخ، دود آه بگیرد
رو به حرم چون نهند، لشگر دشمن
نیست کسی راه بر سپاه بگیرد
سیلی دشمن کبود کرد رخی را
کز اثرش می‌سزد که ماه بگیرد
ماتم شاه شهید گوی به رضوان
جنّت و فردوس را سپاه بگیرد
گوی به مهدی: بیا، عزای پدر گیر
شاه بباید عزای شاه بگیرد
روز قیامت امید «آیتی» آن است
سایه‌ی لطف تو را پناه بگیرد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
