از ذوالجناح، اهل حرم گشته شاه‌جو
از باد جُسته ز‌آن گل بر باد رفته، بو
هر یک به دور مرکب و جویای راکبش
وز روی و موی، گَرد برُفتش ز روی و مو
آن گفتی: ای گسسته‌عنان! صاحبت کجاست؟
این گفتی: ای خجسته‌قدم! راکب تو کو؟
ای صرصر! آن نهال ریاض رسول را
افکنده‌ای ز پا به چه دشت و کدام سو؟
زینب به شستوشوی شدش ز آب دیدگان
از بعد شستوشوی درآمد به جست‌وجو
ای مرکب! ار تو را خبری هست هولناک
ز‌آن شه به شاه‌زاده‌ی رنجور او، مگو
آن جسم ناز‌پرورِ صد‌چاک او کجاست؟
تا زخم او ز سوزن مژگان کنم رفو
ماهی که بدرِ مطلعِ زین تواَش، طلوع
تا در کدام گوشه ز آفاق شد فرو؟
ای پی‌خجسته! راکب خود را چه کرده‌ای؟
کز زینِ واژگونِ تو پیداست، حال او
جز چشمه‌سارِ خنجر و جز جویبارِ تیغ
آبی به او رسید کز او تر کند گلو؟
چون خیمه زد ز شام به یثرب، امام ناس
آسوده گشت، عترت پیغمبر از هراس
یعقوب اهلبیت نبی با بشیر گفت
کاین مژده را به مژدهی یوسف مکن قیاس
بعد از تو، ای برادرِ با جان برابرم!
شد تازه ماتم پدر و داغ مادرم
بودم یقین ز آل زیاد، این همه عناد
وز خود گمان نبود که طاقت بیاورم
ای جان باب! از چه نگیری به بر مرا؟
افکنده‌ای چو اشک، چرا از نظر مرا؟
ای مهربان پدر! ز چه نامهربان شدی؟
مهر تو بیشتر بُد از این پیشتر مرا
چون شام گشت، آل پیمبر، مقامشان
از چاشتگاه کوفه بتر گشت، شامشان
از دُرد دَرد و زهر غم و شربت فراق
کرد آن چه داشت، ساقی دوران، به جامشان
از ذوالجناح، اهل حرم گشته شاه‌جو
از باد جُسته ز‌آن گل بر باد رفته، بو
هر یک به دور مرکب و جویای راکبش
وز روی و موی، گَرد برُفتش ز روی و مو
آن گفتی: ای گسسته‌عنان! صاحبت کجاست؟
این گفتی: ای خجسته‌قدم! راکب تو کو؟
ای صرصر! آن نهال ریاض رسول را
افکنده‌ای ز پا به چه دشت و کدام سو؟
زینب به شستوشوی شدش ز آب دیدگان
از بعد شستوشوی درآمد به جست‌وجو
ای مرکب! ار تو را خبری هست هولناک
ز‌آن شه به شاه‌زاده‌ی رنجور او، مگو
آن جسم ناز‌پرورِ صد‌چاک او کجاست؟
تا زخم او ز سوزن مژگان کنم رفو
ماهی که بدرِ مطلعِ زین تواَش، طلوع
تا در کدام گوشه ز آفاق شد فرو؟
ای پی‌خجسته! راکب خود را چه کرده‌ای؟
کز زینِ واژگونِ تو پیداست، حال او
جز چشمه‌سارِ خنجر و جز جویبارِ تیغ
آبی به او رسید کز او تر کند گلو؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
