وحی خداست در سخنش، کیست این حسین؟

ریزد شفاعت از دهنش، کیست این حسین؟

ریحانه‌ی پیمبر و از سوز تشنگی

آتش فتاده در چمنش، کیست این حسین؟

لرزد صدایش از عطش سینه‌سوز و باز

جاری است کوثر از دهنش، کیست این حسین؟

خوانندش ار غریب غریبان ولی بود

دل‌های مؤمنین وطنش، کیست این حسین؟

در خاک و خون فتاده، مناجات می‌کند

با ذوالجلال ذوالمننش، کیست این حسین؟

زخم هزار و نه‌صد و پنجاه تیغ و تیر

بنشسته است بر بدنش، کیست این حسین؟

تا خلعت شهادت زیبای او شود

زهرا سرشته پیرهنش، کیست این حسین؟

دشنه است روی دشنه و تیر است روی تیر

مرهم به زخم‌های تنش، کیست این حسین؟

جسمش پُر از جراحت و از اشک دوستان

باشد دوای زخم تنش، کیست این حسین؟

در عرصه‌ی «رضاً بقضائک» فتاده است

پامال اسب‌ها بدنش، کیست این حسین؟

سرمایه‌ی نبوّت پیغمبران و هست

از خاک کربلا کفنش، کیست این حسین؟

دشمن سرش به نیزه نشانده است و می‌چکد

آیات وحی از سخنش، کیست این حسین؟

از باغبان دفاع کند با گلوی ناز

ششماهه غنچه‌ی چمنش، کیست این حسین؟