نگار من!
گناه انگشتان زلالت
ترسیم صادقانه فلق بود
در روانِ فردایی آبی،
فلقی شگفت
در حاشیه آیه‌های شکفته ارغوان
انگشتان بریده‌ات را می‌نویسم،
حماسه
عقیقی می‌شود
که راز رعنای خونت را
بر آن حک کرده‌اند.
***
ورق می‌خوریم و
ورق می‌خورند
سال‌ها،
انگشتان غزل‌خوانت
ـ باز ـ
بر متن ارواح سپید
اندوه غریب‌ترین بنفشه ملکوت را
نقش می‌زنند ...
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
نگار من!
گناه انگشتان زلالت
ترسیم صادقانه فلق بود
در روانِ فردایی آبی،
فلقی شگفت
در حاشیه آیه‌های شکفته ارغوان
انگشتان بریده‌ات را می‌نویسم،
حماسه
عقیقی می‌شود
که راز رعنای خونت را
بر آن حک کرده‌اند.
***
ورق می‌خوریم و
ورق می‌خورند
سال‌ها،
انگشتان غزل‌خوانت
ـ باز ـ
بر متن ارواح سپید
اندوه غریب‌ترین بنفشه ملکوت را
نقش می‌زنند ...
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
