نگار من
که به خون خفته
آن‌قدر زیباست،
که دست و دلِ دشنه
در بریدنِ رگانِ تشنه‌اش
می‌لرزد؛
دیدار حالت چشمانش
با آن تبسم پُر رمز
به هر دو جهان می‌ارزد،
نگار من!
همان دَم که به خون می‌غلتد،
برمی‌خیزد،
مرگ را به مسخره می‌گیرد
و تا قیامِ قیامت
هر عاشقی
به جذبۀ او زیباست!
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
نگار من
که به خون خفته
آن‌قدر زیباست،
که دست و دلِ دشنه
در بریدنِ رگانِ تشنه‌اش
می‌لرزد؛
دیدار حالت چشمانش
با آن تبسم پُر رمز
به هر دو جهان می‌ارزد،
نگار من!
همان دَم که به خون می‌غلتد،
برمی‌خیزد،
مرگ را به مسخره می‌گیرد
و تا قیامِ قیامت
هر عاشقی
به جذبۀ او زیباست!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
