در آن گُلگشتِ معنا بودم، ای کاش!
غبار راهِ مولا بودم، ای کاش!
نوای چشمه‌ای، ابری، نسیمی
فدای چشمِ گُل‌ها بودم، ای کاش!
چه می‌شد از جهان دل می‌بریدم
کنار دست سقّا بودم، ای کاش!
به زیر سمّ اسبانِ شقاوت
الهی! خار و خارا بودم، ای کاش!
در آن ظهر شگفت ارغوانی
کمی با عشق تنها بودم، ای کاش!
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
در آن گُلگشتِ معنا بودم، ای کاش!
غبار راهِ مولا بودم، ای کاش!
نوای چشمه‌ای، ابری، نسیمی
فدای چشمِ گُل‌ها بودم، ای کاش!
چه می‌شد از جهان دل می‌بریدم
کنار دست سقّا بودم، ای کاش!
به زیر سمّ اسبانِ شقاوت
الهی! خار و خارا بودم، ای کاش!
در آن ظهر شگفت ارغوانی
کمی با عشق تنها بودم، ای کاش!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
