از سر نیزه دعایی کن سوای این و آن
چون امیدی نیست دیگر به دعای این و آن
جاده‌ای هستم که پایانم تویی امّا بدان
مانده روی بغض‌هایم ردّپای این و آن
تا علم افتاد بی‌مولا و بی‌صاحب شدم
می‌چکد خون دلم از طعنه‌های این و آن
صبر هم اندازه‌ای دارد برادر تا به کی
سر ببینم در میان دست‌های این و آن
نعل‌ها تقسیم می‌کردند با بی‌دقتی
پاره‌های جسم پاکت را برای این و آن
دخترت را سنگ‌ها از بس اذیت کرده‌اند
می‌پرد از خواب شب‌ها با صدای این و آن
البلاء للولا پس هر چه پیش آید خوش است
کربلا ماییم یعنی مبتلای این و آن
کار را یکسره کرد و پا شد
دور شد از همگان، تنها شد
مقتل انگار پر از غوغا شد
سر پیراهن او دعوا شد
چیزی نمانده تا برسد کاروانشان
از دورها به چشم می آید نشانشان
از پردههای سردر محمل مشخص است
هرگز نداده است نسیمی تکانشان
لشگری در پیش رویش هست و تنها میرود
تا بگیرد حقّ بابا و خودش را میرود
آن چنان پیچیده بوی یاس در قنداقهاش
گوییا دارد به استقبال زهرا میرود
از سر نیزه دعایی کن سوای این و آن
چون امیدی نیست دیگر به دعای این و آن
جاده‌ای هستم که پایانم تویی امّا بدان
مانده روی بغض‌هایم ردّپای این و آن
تا علم افتاد بی‌مولا و بی‌صاحب شدم
می‌چکد خون دلم از طعنه‌های این و آن
صبر هم اندازه‌ای دارد برادر تا به کی
سر ببینم در میان دست‌های این و آن
نعل‌ها تقسیم می‌کردند با بی‌دقتی
پاره‌های جسم پاکت را برای این و آن
دخترت را سنگ‌ها از بس اذیت کرده‌اند
می‌پرد از خواب شب‌ها با صدای این و آن
البلاء للولا پس هر چه پیش آید خوش است
کربلا ماییم یعنی مبتلای این و آن
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
