پس از اینکه حسین (ع) نامه را تمام کرد، هانی و سعد گفتند: این نامه امضاهای بسیار دارد که معروف‌ترین آنها این هفت‌تن؛ شیث ربعی، حجار بن الحجر، یزید بن حارث، یزید بن برم، عروه بن قیس، عمر بن الجاج و محمد بن عبیده، هستند که اول امضا کرده‌اند.

یکی از شهدای کربلا که در زیارت ناحیه مقدسه از وی نام برده شده و بر او درود فرستاده شده است «قارب» فرزند عبدالله است. مادر وی «فکیهه» از بانوانی است که زینب کبری (س) را از مکه تا کربلا و پس از ان تا شام همراهی کرد.

امام حسین (ع) این بانو را از «نوفل بن حارث بن عبدالملک» خرید و در راه خدا آزاد کرد. او از محبان امام حسن مجتبی (ع) و یاور و غمخوار اهل‌بیت  بود.

این بانو مادر «عبدالله یقطر» از شهیدان پیش از واقعه کربلاست که هنگام حرکت امام از مکه به عنوان سفیر ایشان به کوفه اعزام شد.

کتاب «داستان سوگ انگیز کربلا» نوشته «محمد تفیض الدین قادری» با ترجمه بنگالی در دوازدهمین شماره از ماهنامه «نشر بنگال» شرح داده شده است.

روز دهم محرم، هنگامى که یاران امام حسین (ع) به شهادت رسیدند و فریاد یاری‌خواهی امام بلند شد، سعد و برادرش با خود گفتند: این حسین فرزند دختر رسول ما حضرت محمد (ص) است، چگونه با او بجنگیم در حالی که هیچ یاوری ندارد.

هنگامی که امام می‌خواستند لشکر خود را سازماندهی کنند، فرماندهی کل را مشخص کرده و پرچم را به دست حضرت ابالفضل (ع) سپردند، فرماندهی جناح راست و چپ سپاه را نیز مشخص کردند  اما پرجم جناح راست را به کسی ندادند و فرمودند: «این پرچم صاحبی دارد که خواهد آمد.»