همانند سگ زوزه می‌کنند دشمنانت

اما تو ای بزرگترین نشانه خداوند به عدم می‌فرستی دشمنان خدا را

چشمانت را که برای علی در جهاد دادی مسلمان!

  حال برای دفاع از عظمت حسینِ علی جان را هم تقدیم می‌کنی؟!

پسر ریش‌سفید قبیله‌ی بنی‌هاشم، برادر پیامبر عشق و رحمت، همسر بزرگ بانوی دوعالم و پدر سید و سرور جوانان اهل بهشت، پدر بانوی صبر و استقامت، پدر سقای عشق و ادب، حضرت عشق و فتوت، حضرت پدر، علی بن ابی‌طالب (ع)، فرزند خلفی که چه خوب آرزوهای پدر را برآورده کرد و عجب موهبتی بود برای فرزندانش که این‌چنین تمام عالم را عاشق و دلداده‌ی خود کرده‌اند، به‌راستی‌که او مایه‌ی افتخار فرزندانش است.

دل خانه خدا مثلِ همان ایام سیزده رجب صاحب خانه می خواست...

کعبه، سرگیجه ی عالم است و مردم همه حیران ماجرای او و تولد تو اند.

عالم گِرد تاگِردِ خانه ی خدا را دور می زند تا از تمام زوایای خلقت تو آگاه شود.

و خانه هنوز در فراق تو از ناودان طلایش اشک می ریزد و مردم فکر می کنند باران است!؟

سرانجام آن انحراف عظیم و تزلزل بزرگ بعد از رحلت نبى اکرم ایجاد شد، یعنى با اینکه کمتر از سه ماه و نیم از جریان غدیر خم و نصب حضرت امیر(ع) در مقابل ده‌ها هزار نفر نمی‌گذشت و بااینکه همگى با حضرتش بیعت کرده بودند، اما گویا هیچ جریانى رخ نداده است و در زمانى که هنوز جسد مطهر نبى مکرم روى زمین بود، آن‌ها مشغول یکسره کردن مسأله حکومت شدند.

 یکی از این پاداش‌های گریه برای سیدالشهدا، استغفار امیرالمؤمنین و امام حسین (ع) برای گریه کنندگان بر مصائب آن حضرت است که در نهایت خداوند گناهان فرد گریه کننده را به واسطه همین اشک می آمرزد.

ازآنجاکه عاشورا و ظهور دو واژه به هم گره‌خورده در فرهنگ تشیع است، بدون عاشورا صحبت از ظهور کردن بی‌نتیجه گذاردن حرکت حضرت امام حسین (ع) است و نوعی خودفراموشی از اصل فرهنگ عاشورا است؛ زیرا فرهنگ فرآیندی است که ابتدا و انتهایش مشخص باشد و بتوان از آن نتیجه گرفت و آن را نهادینه کرد. حرکت امام حسین (ع) پیشرفت در مسیر برپایی عدالت بود که این حرکت درنهایت با ظهور امام عصر (عج) به مرحله عمل در کل جامعه بشری خواهد رسید. 

امام زمان (ع) در ناحیه مقدسه، شش ویژگی بارز حضرت ابوالفضل (ع) را نام برده و ابعاد گوناگون شخصیت الهی ایشان را معرفی کرده‌اند، اسوه حسنه در ولایت مداری، فداکاری، جانبازی و پاسداری از جمله آن‌هاست.

فرض کن که شیر خدایی...

فرض کن که در حنین تو بودی و هزاران تن دشمن و چند یار اندک

 و با این وصف، تو بودی که پیروز شدی؛

فرض کن که همه فرار کردند و تو ماندی

و تو با این که هشتاد زخم خوردی سربلند اُحُد باشی!

و همه این حرف‌ها یک طرف و این ندای آسمانی در وصفت یک طرف، که هیچ شمشیری جز شمشیر تو نیست و هیچ جوانمردی هم غیر از تو نیست...

به راستی خداوند برای چه بشر را خلیفه روی زمین قرار داد مگر غیر از این است که این بشر دامن  تاریخ را با  فسادهای مختلف لکه دار کرده است؛ اما خداوند چه نیکو پاسخ این پرسش را برای مخلوقاتش هویدا می‌کند.