اگر همه دیوان‌های شعر فارسی را کنار هم بگذاریم، شاید هیچ مضمونی در حیطه‌ مذهب به اندازه روزه، ماه مبارک رمضان و دیگر مضامین مرتبط با آن (مثل لیالی قدر) مورد توجه شاعران قرار نگرفته است. علاوه بر این، تنوع مضمون‌سازی با این مفاهیم نیز بسیار گسترده بوده و می‌توان از قصایدی در مدح این ایام تا مطایبه‌سازی در بستر این مفاهیم را در دواوین شعرای مختلف پیدا کرد. در مقاله‌ پیش رو، جنبه‌هایی از این بحث به تفصیل و با قلمی شیوا بیان شده است. این مقاله در مجله گلستان قرآن چاپ شده است.