پیش از بازگشت اسرا به مدینه، خبر شهادت امام حسین (ع) به آن شهر رسید، در این هنگام ام‌لقمان دختر عقیل به همراهی خواهرانش در کوچه‌های مدینه‌ به سوگواری پرداختند و از زبان رسول‌الله (ص) چنین می‌سرودند: با عترت و خاندان من پس از رفتن من چه کردید؟ گروهی را اسیر و گروهی را به خون آغشته کردید. پاداش نصیحت‌های من این نبود که با نزدیکانم به بدی رفتار کنید.

دیگربار عاشورا رسید و چشم زمین و زمان همراه باجان و دل آدمیان به عزای حسین (ع) ویارانش اشک‌بار شد... گریه کردن رفتاری است که از دم‌صبح ازل تا آخر شام ابد همراه و همزاد انسان است. خشم، درد، درماندگی، سوگ، اندوه، شادی و شعف گریه را برمی‌انگیزد و گوهرهای اشک را از چشم‌های ما فرومی‌بارند.

وقتی که پیامبر (ص) خبر شهادت امام حسین (ع)، و آنچه از مشکلات که بر او وارد خواهد شد را به فاطمه (س) فرمودند، آن حضرت به شدت گریستند و پرسیدند، پدر جان این واقعه کی رخ خواهد داد؟ پیامبر (ص) فرمودند: زمانی که نه من، نه تو و نه علی باشیم

آیا ترغیب به گریه برای امام حسین علیه السلام، ترغیب به غمگینی -که حالتی منفی و ناهنجار است- نیست؟ چرا اسلام با ترغیب به گریه برای امام حسین (ع) ما را به حزن و اندوه ترغیب می کند؟

گل‌های خدا ز تشنگی پژمردند

ای خاک تمام کربلا، بر سر آب!

آری ماه صیام است، تابستان و عطش؛

اما چرا نمی‌توانم افطار کنم خدای من!؟

ابتدا لازم است به نکاتی اشاره شود مثل اینکه آیا حقیقتا عقل سلیم خندیدن مدام و در هر موقعیتی را تأیید میکند یا خیر، یا اینکه برای شادی و خنده نیز همچون هر مبحث انسانی دیگر موقعیتی وجود دارد
مسئله ی دومی که باید به آن اشاره شود این است که گاهی انسان برای خندیدن و شادی کسی را به سخره میگیرد و دلی را میشکند مسلما این آن نوع شادی نیست که برای انسان فایده داشته باشد و به جای اینکه روح او را شاداب و با صفا کند بیشتر ناراحتی میآورد پس صرف شاد بودن مهم نیست بلکه نوع شادی و خنده مهم است.اکنون پس از ذکر این دو مقدمه می‌‌خواهیم به روایات ائمه هدی علیهم السلام در باب خندیدن و اظهار شادی و گریه و اظهار ناراحتی بپردازیم

مقاله پیش رو به بررسی جایگاه گریه بر سیدالشهدا (ع)در مصادر روایی اهل تسنن پرداخته و در ادامه به برخی از روایات موجود در منابع شیعی نیز اشاره شده تا در پرتو این بحث، اصالت جایگاه گریه بر سیدالشهدا در متون دینی به روشنی اثبات گردد.

بعد از واقعهٔ عاشورا عمر سعد لعنت الله علیه اهل حرم امام حسین (ع)  وبازماندگان از آن واقعه را برای تسلیم کردن به عبید الله بن زیاد لعنت الله علیه به شهر کوفه آورد اما چگونه آن ملعون اسرایی را که عزیزان پیامبر بودند بدان شهر شوم آورد..... 

از جمله مهم‌ترین مسائلی که در مورد عزای امام حسین (ع)، توسط ائمه (ع) به شیعیان توصیه شده و برای آن ثواب بسیاری نقل شده است، گریه و بکا بر امام حسین (ع) است. ائمه اطهار (ع) در زندگانی خویش به این عمل اهتمام ویژه‌ای داشتند و روایات بسیاری در این موضوع نقل کرد‌ اند.