.jpg)
1_حسین (ع) سید جوانان اهل بهشت
مورخان و محدثان متعددی از قبیل احمد بن حنبل در مسند، ابن ماجه در سنن، حاکم در مستدرک، ابن اثیر در اسدالغابه و... در احادیثی از پیامبر اکرم (ص) نقل کرده‌اند که فرمود: «حسن و حسین (علیهماالسلام) دو آقای جوانان اهل بهشتند.»
این احادیث به سندهای متعدد از جمعی از صحابه مثل امیرالمؤمنین (ع) روایت‌شده است که پیغمبر (ص) مکرر حسن و حسین را به این صفت معرفی کردند و فرمودند:
«الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنه»[1]
2_حسین محبوب پیغمبر (ص)
«حسین منی وآنا من حسین»
روایات و تواریخ بر این اتفاق نظر دارند که پیامبر (ص)، علی (ع)، فاطمه (س) و حسنین (ع) را از تمام مردم و نزدیکان خود بیشتر دوست می‌داشت.
که تعبیر «انهم منی و ان منهم» دربارۀ آن بزرگواران است؛ یا در حدیث زید بن آرقم نقل شده است:
«آن سلم لمن سالمتم و حرب لمن حاربتم»
و تعبیرات دیگر در ترجمه و تفسیر این رابطه نشان از شدت این علاقه و محبت دارد.
وقتی این احادیث را مطالعه می‌کنیم، باید به این نکته توجه کنیم که راوی این احادیث یعنی پیامبر اکرم (ص) کسی است که در زندگانی خود با گزاف‌گویی و مدح بیجا مبارزه داشت؛ همچنین سخنان ایشان برای بشر حجت و شریعت و ترجمان حقیقت است. برای یک مسلمان بزرگ‌ترین معرفت نسبت به امام حسین (ع) همین سخنان پیغمبر است.
درجایی دیگر پیغمبر (ص) می‌فرمایند: «حسین منی وآنا من حسین. احب الله من احب حسینا حسین سبط من الاسباط»[2]
یا درجایی دیگر احمد بن حنبل روایت کرده که پیامبر (ص) فرمود:
روایات و تواریخ بر این اتفاق نظر دارند که پیامبر (ص)، علی (ع)، فاطمه (س) و حسنین (ع) را از تمام مردم و نزدیکان خود بیشتر دوست می‌داشت.
«اللهم انی احب حسینا فآحبه واحب من یحبه»[3]
3_دوستی حسین واجب است
احادیث در وجوب دوستی و مودت امام حسین (ع) متواتر است.
ازجمله ابن عبدالبر و محب طبری در حدیثی از عبدالله بن عمر روایت کرده که پیغمبر فرمود:
«من احبنی فلیحب هذین»
«هرکس مرا دوست دارد باید این دو (حسنین علیهماالسلام) را نیز دوست داشته باشد»
4_فضیلت دوستی حسین (ع) و نکوهش دشمنی با آن حضرت
ترمذی و احمد روایت کرده‌اند:
«رسول خدا (ص) دست حسن و حسین را گرفت پس فرمود: هرکس مرا دوست دارد و این دو و پدر و مادرشان را دوست دارد، در روز قیامت با من و در درجۀ من خواهد بود.»[4]
طبرانی از سلمان روایت دارد که پیغمبر (ص) فرمود:
«هرکس حسن و حسین را دوست دارد، من او را دوست می‌دارم و هرکس را من دوست دارم خدا او را دوست دارد؛ هرکس که خدا او را دوست دارد او را داخل بهشت کند. هرکس آنها را دشمن بدارد یا بر آنها ستم کند من او را دشمن دارم. هرکس را من دشمن‌دارم خدا دشمن دارد و او را داخل جهنم سازد و از برای او عذاب جاودان است.»[5]
5_حسین (ع) با پیغمبر (ص) در یک مکان:
احمد طبرانی و ابن اثیر از علی (ع) و حاکم در مستدرک از ابوسعید روایت کرده‌اند که پیغمبر به فاطمه (س) فرمودند:
هرکس حسن و حسین را دوست دارد، من او را دوست می‌دارم و هرکس را من دوست دارم خدا او را دوست دارد
«ای فاطمه من و تو و اینکه خوابیده (منظور حضرت علی (ع) و حسن و حسین (ع) است) روز قیامت در یک مکان هستیم».[6]
6_اولین کسی که وارد بهشت می‌شود
حاکم و ابن سعد از علی (ع) روایت کرده‌اند که پیغمبر (ص) به او فرمود:
«اولین کسی که داخل بهشت می‌شود من، تو، فاطمه و حسن و حسین (علیهم‌السلام) هستیم». علی عرض کرد پس دوستان ما چه؟
پیغمبر فرمود: «به دنبال سر شما وارد می‌شوند».[7]
7_شاخه و میوۀ درخت نبوت
حموینی، سمعانی، قندوزی و خوارزمی از جابر روایت کرده‌اند که گفت: پیغمبر فرمود: «یا علی من و تو از یک درختیم. من اصل و ریشه آن درخت و تو فرع آن هستی و حسن و حسین شاخه‌های آن. هرکس به یکی از شاخه‌های آن متعلق شود خدا او را داخل بهشت کند.»[8]
گنجی شافعی از خطیب بغدادی در تاریخ از علی (ع) روایت دارد که پیغمبر (ص) فرمود: «درختی است که من ریشه و اصل آنم و علی فرع آن است و حسن و حسین ثمره و میوۀ آن و شیعه برگ آن هستند. پس آیا بیرون می‌شود از پاکیزه و طیب غیر از طیب و پاکیزه؟».
(میوه و برگ درخت پاک، پاک است.)
نتیجه: با تأمل در همین روایات اندکی که در بالا نقل کردیم به عظمت و بزرگی حضرت اباعبدالله و جایگاه ویژۀ آن حضرت نزد رسول اکرم (ص) پی خواهیم برد.
