خیمه‌گاه این بار در قم بود مقتل طوس بود
جادۀ مشهد به قم لبریز از فانوس بود
نامه با خط برادر داشت در دستان خود
خواهری از دور می‌آمد ولی مأیوس بود
بر لب خشکیدۀ قم ذکر یا معصومه و
بر لب معصومه خانم ذکر یا قدوس بود
بعد از پدر حالا نگارم را گرفتند
از من تمام روزگارم را گرفتند
از این جدایی جان من بر لب رسیده
هستیِ من تاب و قرارم را گرفتند
انگار قسمت نیست وصل ما دوباره
در ساوه شوق بی شمارم را گرفتند
برای بار غمت سوگوار باید شد
تمام عمر از این غصه زار باید شد
برای خضرشدن در کنارصحن تو با
غلام و نوکر تو همجوار باید شد
نوشته‌اند برای زیارت زهرا
به سوی مرقد تو رهسپار باید شد
و دانه ریخت بیایی کبوترش باشی
دوباره آینه‌‌ای در برابرش باشی
نه اینکه پر بکشی و به شهر او نرسی
میان راه، پرستوی پرپرش باشی
«مدینه» شهر غریبی برای «فاطمه» هاست
نخواست گم شده‌ای مثل مادرش باشی
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
