ذکر خیر تو شد و فطرست اینجا آمد نوکری گفت حسین، حال دلم جا آمد

باز هم بوی خوش تربت اعلی آمد رفت در دست تو این دست که بالا آمد باز در حق گرفتار محبت کردی آمدم نه تو مرا سوی خودت آوردی

عشق تو دیوانه کرده عاشق دلداده را بی اثر کرده شرابت مستی هر باده را

نوکرت هرکس که باشد، بهترین عبد خداست حبّ تو تا عرش اعلی می‌‌برد افتاده را

بیاورید بساط عزا به نام حسین به گوش گریه رسیده صدای گام حسین

دم حسینیه نوکر دوباره دستش را به روی سینه گذارد به احترام حسین

آهی کشید، گریۀ ما را درآورید

ما را کشید و شال عزا را درآورید

ما داد مثل پیر جوانمرده می‌زنیم

وقتی صدای گریۀ ما را در آورید

باز چشمان دو عالم شده گریان حسین

سینۀ ارض و سما گشته پریشان حسین

باز بر گوش فلک روضۀ او می‌‌خوانند

آتشی هست به دل از غم سوزان حسین

بی تو زمین زمینۀ خرّم شدن نداشت

نسل بشر لـیاقت آدم شدن نداشت

ای عشق کل، که کل جهان جزء کلّ توست

بی تو جهان شهامت عالم شدن نداشت

در انتظار خویش به پای تو سوختیم

در جستجوی خود به هوای تو سوختیم

"زین آتش نهفته که در سینه‌های ماست"

ای جان عاشقان به فدای تو، سوختیم