قدمت روی چشم بی بی جان
چه صفایی به خاک ما دادی
به گدایان وادی سلمان
با حضور خودت بها دادی
عمری غبار حضرت معصومه‌ایم ما
تا در جوار حضرت معصومه‌ایم ما
هرچند بار حضرت معصومه‌ایم ما
در سایه سار حضرت معصومه‌ایم ما
اهل دیار حضرت معصومه ایم ما
ناگهان عطر سفر، راه معطّر باشد
بغض آتش زده در سینۀ مجمر باشد
آسمان پشت سرت کاسۀ آبی پاشید
خواست در بدرقه‌ات پلک زمین تر باشد
جاده بر دوش کشیدت که سفر هموارست
مقصدت عشق شد و طوس و برادر باشد
دلگیر، دلخسته، پریشان، راه رفتم
نوری نمی‌دیدم به سمت ماه رفتم
همدرد تنهایی ما بی او که می‌شد؟
قم بی حضورش شهرکی متروکه می‌شد
برآب عصا را گرنمی‌زد دخت موسی
یکباره سیل بی امان می‌برد ما را
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
