حس می‌‌کنی زمین و زمان گریه می‌‌کنند

وقتی که جمع سینه‌زنان گریه می‌‌کنند

«باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟»

در ماتم تو، پیر و جوان گریه می‌‌کنند

این سیل اشک‌ها که ز هر دیده جاری است

چون ابر با تمام توان گریه می‌‌کنند

تو کیستی که در غم از دست دادنت

مردان ما شبیه زنان گریه می‌‌کنند

با یاد آن نماز جماعت که نیمه ماند

گلدسته‌ها اذان به اذان گریه می‌‌کنند

زینب اسیر می‌‌شود، آری عجیب نیست

سرها اگر به روی سنان گریه می‌‌کنند