جمع کردند و پس‌انداز همه!
ما ولی خرج زیارت کردیم
چه نیازیست به دریا؟ وقتی
که به چشمان تو عادت کردیم
مشهد خونم اگر کم شده است
دست من نیست، حیاتم با توست!
چنته‌ام خالی خالیست ولی
مطمئنم که نجاتم با توست
ما، نه آهو شده‌ایم از همّت
نه کبوتر شده‌ایم از پاکی
کاش آهوتر صحنت باشیم
با تو، هم خاکی و هم افلاکی!
شور آن «جامعه» خواندن در صحن
غم این جامعه را برد از ما
وعدۀ «من دخل فی حصنی»
می‌رساند به تو آخر ما را
بگذارند برای اهلش
هرچه را جز حرمت در دنیاست
جان جانت به جوادت سوگند
کربلا حاجت ما زائرهاست
ای آنکه نظر به نیمۀ پُر داری
یک سنگ، میان اینهمه دُر داری،
ناخالصیام را به عنایت بردار!
آنگونه عنایتی که با حُر داری
زخمی شده حنجرت؟ بمیرم بابا!
بی سر شده پیکرت؟ بمیرم بابا!
گیسوی تو را کدام وحشی آشفت؟
چه آمده بر سرت؟ بمیرم بابا!
تربتش عطر کربلا دارد
غربتش روضۀ رضا دارد
گنبدش، آسمان... طلایش، نور
روزها گنبد طلا دارد
جمع کردند و پس‌انداز همه!
ما ولی خرج زیارت کردیم
چه نیازیست به دریا؟ وقتی
که به چشمان تو عادت کردیم
مشهد خونم اگر کم شده است
دست من نیست، حیاتم با توست!
چنته‌ام خالی خالیست ولی
مطمئنم که نجاتم با توست
ما، نه آهو شده‌ایم از همّت
نه کبوتر شده‌ایم از پاکی
کاش آهوتر صحنت باشیم
با تو، هم خاکی و هم افلاکی!
شور آن «جامعه» خواندن در صحن
غم این جامعه را برد از ما
وعدۀ «من دخل فی حصنی»
می‌رساند به تو آخر ما را
بگذارند برای اهلش
هرچه را جز حرمت در دنیاست
جان جانت به جوادت سوگند
کربلا حاجت ما زائرهاست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
