حسینی شدم، دل ندادم به غیر
نه میخانه رفتم، نه معبد نه دیر
من از کودکی پیر هیئت شدم
«جوانی کجایی که یادت به خیر»
با پای پیاده از سفر آمد و رفت
از «حج وداع» مختصر آمد و رفت
او بر سر جسم شهدا تا دم ظهر
هفتاد و دو بار چون پدر آمد و رفت
پدرم شانه بزن، شانه بزن موی مرا
باز کن، باز ببند باز تو گیسوی مرا
باز کن چشم که یکبار دگر باز کنی
گرۀ کور شده بین دو ابروی مرا
خورشید برای بار پنجم شده خاموش
منظومۀ حیدر شده با آه هم آغوش
دریای علوم، حضرت باقر شده مسموم
یکدست شده در غم او شیعه سیه پوش
حسینی شدم، دل ندادم به غیر
نه میخانه رفتم، نه معبد نه دیر
من از کودکی پیر هیئت شدم
«جوانی کجایی که یادت به خیر»
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
