ای بی کفن صدا بزن این بی پناه را

یک عمر را بگیر و بده یک نگاه را

با نوکری کسی که ترقی نکرده است

جز نوکری تو که به ما داد جاه را؟

من بر دو چشم خیس خودم خیره می‌کنم

هنگام گریۀ به تو خورشید و ماه را          

بینا شدیم در اثر گریه بر تو تا

پیدا کنیم در دل شب کوره راه را

ذکر حسین شکر خدا باز می‌کند

راه قبول توبۀ اهل گناه را

اصلا تمام خیر دو دنیا خلاصه شد

در این که من نفس بزنم این دو ماه را

حالا بگو چگونه به جا آورم حسین

شکرانۀ دو ماهۀ این اشک و آه را

من مزد خود همان شب اول گرفته‌ام

پوشیدم آن دمی‌ که لباس سیاه را

حالا زمان آن شده از داغ دق کنم

باید مجسمش بکنم قتلگاه را