از خیمه‌گاه زخمی آب
دود حریق العطش تا عرش می‌رفت
_ امداد را _ پیچیده در شولای طوفان
مردی
به نام آبی دریا
به شط زد ....
***
دستی نهانی
لوحی مخطط را برآورد
نامی‌تناور را به رنگ سرخ
خط زد...
آن گاه در عرش
آیینۀ چشم ملایک موج برداشت
هشدار که یار ناامیدی نشوی
زنهار که غرقه در پلیدی نشوی
رفتند حسینیان و گلگون کفنان
هشدار در ین عرصه یزیدی نشوی
یاری که پر از خون جگر شد جامش
این بود به روز واپسین پیغامش
آن کس که ره حسین را می‌پوید
شهد است شرنگ عاشقی در کامش
بنگر که چگونه من رها کرد و گذشت
از خویش بریده، عزم ما کرد و گذشت
«هل من» چو شنید پای در راه نهاد
بر خون حسین اقتدا کرد و گذشت
از خیمه‌گاه زخمی آب
دود حریق العطش تا عرش می‌رفت
_ امداد را _ پیچیده در شولای طوفان
مردی
به نام آبی دریا
به شط زد ....
***
دستی نهانی
لوحی مخطط را برآورد
نامی‌تناور را به رنگ سرخ
خط زد...
آن گاه در عرش
آیینۀ چشم ملایک موج برداشت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
