به سوی ما اگر از سویتان نگاهی هست
برای گریۀ مان حال روبراهی هست
تنت به ناز طبیبان نیازمند و مباد
تو گریه می‌کنی آنقدر که نگاهی هست
به تکیه آمده‌ام تا به عرش تکیه کنم
همینکه بیرقتان هست تکیه گاهی هست
لباس مشکی مان رو سفیدمان کرده
گذشت عمر و غمی‌نیست این سیاهی هست
چه داشتیم که ما را خرید مادرتان
در این بساط کمی‌اشک هست و آهی هست
به سوی کرببلا ایستاده می‌میرم
هزار شکر که در سینه قبله گاهی هست
حسین گفتم و زینب حرم به ما بخشید
همیشه لطف شما هست و سر پناهی هست
گهی به سوی مدینه گهی به کرببلا
ببین که محمل زینب سر دو راهی هست
بیا مدینه رویم بهانه اش این بود
میان قافله‌ام طفل بی گناهی هست
هرچه بادا باد! اما عشق باد
عشق بادا، عشق بادا، عشق باد
جوهر این عاشقیها عشق باد
کار دنیا کار فردا عشق باد
عقل رفت و گفت تنها عشق باد
خدا زمین و زمان را دوباره حیران ساخت
تمام شوکت خود را به شکل انسان ساخت
به دست قدرت خود، خلقتی شگفت آورد
گرفت پرده ز رویی، جهان گلستان ساخت
دلی دارم و خانۀ بوتراب است
سری دارم و خاک عالیجناب است
عوض کرده روز و شبم جای خود را
که ماهی دمیده پر از آفتاب است
گرچه سرگرم کسب و کارش بود
نان خور رزق کار و بارش بود
او که با عالم خودش میساخت
روز و شب با غم خودش میساخت
به سوی ما اگر از سویتان نگاهی هست
برای گریۀ مان حال روبراهی هست
تنت به ناز طبیبان نیازمند و مباد
تو گریه می‌کنی آنقدر که نگاهی هست
به تکیه آمده‌ام تا به عرش تکیه کنم
همینکه بیرقتان هست تکیه گاهی هست
لباس مشکی مان رو سفیدمان کرده
گذشت عمر و غمی‌نیست این سیاهی هست
چه داشتیم که ما را خرید مادرتان
در این بساط کمی‌اشک هست و آهی هست
به سوی کرببلا ایستاده می‌میرم
هزار شکر که در سینه قبله گاهی هست
حسین گفتم و زینب حرم به ما بخشید
همیشه لطف شما هست و سر پناهی هست
گهی به سوی مدینه گهی به کرببلا
ببین که محمل زینب سر دو راهی هست
بیا مدینه رویم بهانه اش این بود
میان قافله‌ام طفل بی گناهی هست
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
