گفت با ایشان که ای آزادگان!

                        ای همه از طینت ما، زادگان!

ای همه از خاک علّیّین پاک!

                        ای همه در خاک، مهر تاب‌ناک!

بیعت خود از شما برداشتم

                        من شما را با شما بگْذاشتم

چون‌ که جان‌بازان میدان وفا

                        این شنیدند از شه مُلک صفا

جمله یک بار آمدند اندر خروش

                        لجّۀ دریای عشق آمد به جوش

جمله گفتند: ای خلیفۀ کردگار!

                        ای جمال حق ز رویت، آشکار!

ای تو را رخ، مظهر نور جمال!

                        گردش چشم تو، آثار جلال!

ای پناه خلق! یعسوب عرب!

                        ای اسیر کَرب! کشف هر کُرَب!

ما همه جسمیم و جان ما تویی

                        ما همه لفظیم و آن معنا تویی

جسم، خوش باشد، فدای جان شود

                        از برای جان خود، قربان شود

گفت آن یک: گر جهان بودی مدام

                        بودمی من زنده تا روز قیام،

کشته گشتن در رهت، خوش‌تر بُدی

                        زآن حیات جاودان سرمدی

زین نمط هر یک سخن پرداختند

                        عرش و کرسی را به شور انداختند

چشم‌هاشان جمله بر راه سحر

                        تا برآرد کی ز خاور، مهر، سر

تیغ‌ها بر کف، کفن‌هاشان به دوش

سینه‌ها در جوش و دل‌ها در خروش