«اشبهُ‌النّاس» رسول عالمین

                        زاده‌ی لیلا، علیّ بن الحسین

از حرم آمد به صد جوش و خروش

                        با ادب در نزد پیر می‌فروش

لعل لب خشکیده، دل در پیچ و تاب

                        تیغ بر کف، پا مهیّای رکاب

گفت: ای بابا! می نابم بده

                        از سبوی آبرو، آبم بده

آمدم تا مست و بی‌هوشم کنی

                        از می کوثر، قدح‌نوشم کنی

این بگفت و رخصت از بابا گرفت

                        هم‌چو حیدر، راه بر اعدا گرفت

ناگهان افتاد از روی فرس

                        گفت: ای بابا! به فریادم برس

تا صدای اکبر خود را شنید

                        شد شتابان تا سر جسمش رسید

اکبرش را دید، پرپر گشته است

                        فرق او چون فرق حیدر گشته است

گفت: بابا! دیده‌ی خود باز کن

                        با پدر یک ‌دم سخن، آغاز کن

آن که فرق نازنینت را شکست

رشته‌ی عمر مرا از هم گسست