بر قتلگاه، چون اُسرا را گذر فتاد

شورِ نشورِ حشر، عیان در نظر فتاد

هم بانگ نوحه، غلغله در نُه فلک فکنْد

هم گریه، بر ملائک و جنّ و بشر فتاد

هر یک ز بی‌کسان به سر جسم کشتگان

افغان جمله، بیش‌تر از پیش‌تر فتاد

و‌ز آه سوزناک یتیمان سینه‌چاک

آتش به برّ و بحر و به هر خشک و تر فتاد

زاری‌کنان سکینه به صد جوش و صد خروش

تا از فراز ناقه، به روی پدر فتاد،

چندان بر او گریست که از سیل گریه‌اش

توفان نوح، بار دگر در نظر فتاد

آمد ز حنجر شه دین، این صدا به گوش

کای هم‌سفر! تو را به وطن چون سفر فتاد،

برگو به شیعیان که شما را اگر گهی

یا از غریب یا ز شهیدی، خبر فتاد،

آن لحظه یاد تشنه‌لب‌ کربلا کنید

یاد از حسین، خامس آل عبا کنید