آید ز راه کوفه و شام بلا هنوز

 بانگ دراى قافله‌ی کربلا هنوز

بعد از هزار سال که هر تازه، کهنه شد

 هر سال تازه‌تر شود این ماجرا هنوز

ز آن تربتى که خاک شهیدان کربلاست

 حاصل کنند اهل نظر توتیا هنوز

نام حسین و نهضت خونین کربلا

 ثبت است بر صحیفه‌ی دل‌هاى ما هنوز

آواز «یا سُیُوف خُذینى» پیام اوست

 پیچیده در فضاى جهان این صدا هنوز

هر پرچمى که چرخ برافراشت شد نگون

 این پرچم از خداست که باشد به پا هنوز

از جور خصم و غربت اولاد مصطفی

 چشم زمانه گریه کند بر ملا هنوز

زین غم که تشنه‌لب به لب آب شد شهید

 خون می‌رود ز دیده‌ی خیرالنّسا هنوز

سخت است داغ مرگ جوان، زین جهت حسین

 گرید به مرگ اکبر گل‌گون‌قبا هنوز

زینب اگر طریق اسارت نمی‌سپرد

 بُد ناتمام نهضت کرببلا هنوز

دردا! که غیر گریه دگر پى نبرده‌ایم

 بر ایده‌هاى عالى آن مقتدا هنوز

دردا! که مانده است «مؤیّد»! مرا به جان

داغ حسین و حسرت کرببلا هنوز