باز گشتم با غم و محنت، قرین
یادم آمد از غم «امّ‌البنین»
شد ز دشت کربلا چون باخبر
«بیت‌الاحزان» در بقیعش شد مقر
گوشه‌ی «بیت‌الحَزَن» از غم نشست
چار نقش قبر در خاطر ببست
ای جوانان من! ای آزاد‌گان!
ای به راه حق، سر و جان دادگان!
حقّ یاری را ادا بنْموده‌اید
خویش را بر حق، فدا بنْموده‌اید
گر چه بر مادر بُوَد باری گران
داغ فرزندان نیکوتر ز جان
بر شما نبْوَد مرا این شور و شین
گریه‌ی من باشد از داغ حسین
چون که او مادر ندارد چون شما
تا بر او گرید به هر صبح و مسا
من به جای مادرش، افغان کنم
گریه بر آن شاه لب‌عطشان کنم
گریه کن، «آذر»! به احوال غمین
در عزا و زاریّ امّ‌البنین
کوفیان را دیده از غم، اشکبار
اندر آن هنگامه از خرد و کبار
بانوی دین دید چون افغانشان
از مصائب، دیدهی گریانشان،
چون «بشیر» از امر زینالعابدین
وارد شهر مدینه شد غمین
بانگ زد: یا اهل یثرب! خاص و عام
بعد از این اندر مدینه «لامُقام»
اهل بیت شاه دین با صد نوا
بار بر بستند از شام بلا
ره بپیمودند چندی بیقرار
تا که دشت کربلا شد آشکار
باز گشتم با غم و محنت، قرین
یادم آمد از غم «امّ‌البنین»
شد ز دشت کربلا چون باخبر
«بیت‌الاحزان» در بقیعش شد مقر
گوشه‌ی «بیت‌الحَزَن» از غم نشست
چار نقش قبر در خاطر ببست
ای جوانان من! ای آزاد‌گان!
ای به راه حق، سر و جان دادگان!
حقّ یاری را ادا بنْموده‌اید
خویش را بر حق، فدا بنْموده‌اید
گر چه بر مادر بُوَد باری گران
داغ فرزندان نیکوتر ز جان
بر شما نبْوَد مرا این شور و شین
گریه‌ی من باشد از داغ حسین
چون که او مادر ندارد چون شما
تا بر او گرید به هر صبح و مسا
من به جای مادرش، افغان کنم
گریه بر آن شاه لب‌عطشان کنم
گریه کن، «آذر»! به احوال غمین
در عزا و زاریّ امّ‌البنین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
