اگر چه باغِ پُر از لالۀ تو، پرپر شد

زمین برای همیشه، شهید‌پرور شد

زمین، برای همیشه به قصد یاری تو

تمام، پاسخ آن پرسش معطّر شد

زمین به یُمن نَفَس‌های عاشقانه‌ی تو

محلّ رویِش دل‌های دردباور شد

چه کیمیا به زمین ریخت، حلق پارۀ تو؟

که خاک با نفسِ آسمان، برابر شد

تو ذوالفقار شدی با دو تیغ درد و نبرد

جهاد اصغر تو، هم‌رکاب اکبر شد

به اوج، خواهری‌اش را رسانْد زینب و باز

پس از شهادت عبّاس‌ها، برادر‌ شد

دوباره حضرت آدم به خویشتن بالید

اگر چه گوشۀ چشم پیمبران، تر شد