با سوزِ قلبِ پاره‌پاره گریه می‌کردی
با چشم‌های پرستاره گریه می‌کردی
دل‌های نزدیکانتان که جای خود دارد
که آب می‌شد سنگِ خاره، گریه می‌کردی
در وقت تجدید وضو تا آخر عمرت
تا آب می‌دیدی دوباره گریه می‌کردی
با یاد اکبر، تا که می‌آمد به گوش تو
بانگ اذان از هر مناره، گریه می‌کردی
در کوچه و بازار می‌دیدی اگر بینِ
آغوشِ مادر، شیرخواره، گریه می‌کردی
در خواب اگر می‌رفت پیشت طفل سیرابی
با هر تکان گاهواره گریه می‌کردی
جایی که ننوشته است اما خوب می‌دانم
با دیدن هر گوشواره گریه می‌کردی
چه شبی می‌گذرد در دل پنهان تنور
سر خورشید شده گرمی دکان تنور
این چه نوری است؟ تنور از نفسش روشن شد
این چه داغی است که آتش زده بر جان تنور؟
روی نی موی تو در باد، رها افتاده
در فضا رایحه‌ای روح‌فزا افتاده
سر تو می‌رود و پیکر تو می‌ماند
از هم آیات وجود تو جدا افتاده
چه شبی می‌گذرد در دل پنهان تنور
سر خورشید شده گرمی دکّان تنور
دیشبی را شه دین در حرمش مهمان بود
امشب ای وای، سر او شده مهمان تنور
سرت کو سرت کو که سامان بگیرم
سرت کو سرت کو به دامان بگیرم
سراغ سرت را من از آسمان و
سراغ تنت از بیابان بگیرم
با سوزِ قلبِ پاره‌پاره گریه می‌کردی
با چشم‌های پرستاره گریه می‌کردی
دل‌های نزدیکانتان که جای خود دارد
که آب می‌شد سنگِ خاره، گریه می‌کردی
در وقت تجدید وضو تا آخر عمرت
تا آب می‌دیدی دوباره گریه می‌کردی
با یاد اکبر، تا که می‌آمد به گوش تو
بانگ اذان از هر مناره، گریه می‌کردی
در کوچه و بازار می‌دیدی اگر بینِ
آغوشِ مادر، شیرخواره، گریه می‌کردی
در خواب اگر می‌رفت پیشت طفل سیرابی
با هر تکان گاهواره گریه می‌کردی
جایی که ننوشته است اما خوب می‌دانم
با دیدن هر گوشواره گریه می‌کردی
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
