ای مقامت، فراتر از مریم!

ای شکوهت، رساتر از حوّا!

«امّ کلثوم»! خواهر زینب!

عصمت‌الله دوّم زهرا!

پیش پایت، قیام حور و ملک

در رکوع و سجود افتاده

نسل نور و ز خانوادۀ نور

دخت مولا و فاطمه‌زاده

از نفس‌هایت، ای نسیم بهشت!

بوی عطر و گلاب می‌آید

به دعایت، دعای اهل یقین

در دمی، مستجاب می‌آید

تو کجا و تبار ناپاکان؟

تو ملیکه ز عالم ملکوت

تو بهشتی؛ چه نسبتی داری؟

به کویر و به دوزخ و برهوت

قرص خورشید و زمهریر سیاه؟

جمع ایمان و کفر، ممکن نیست

هرکه این قصّه را کند باور

به خدا شیعه نیست، مؤمن نیست

انتهای عروج جبراییل

اوّلین پلّه‌ی مقام شما

کربلا زنده مانده امّا با

خطبۀ زینب و کلام شما

مثل زینب، غروب عاشورا

داغ‌دار برادرت بودی

آمدی در حوالی گودال

و کمک‌حال خواهرت بودی

زینب و تو مکمّل عشقید

تو عقیقیّ و زینب، الماس است

ادبت در مقابل خواهر

در مَثَل، چون حسین و عبّاس است