نام تو، یا حسین! بُوَد بر زبان من
مهر تو، داغ قلب من و مُهر جان من
عمری است ریزه‌خوار سر سفرۀ توام
از خوان نعمت تو بُوَد آب و نان من
از غفلت است گر که بهشت آرزو کنم
چون عشق توست کوثر و رویت جنان من
من زنده‌ام همیشه به عشق تو، یا حسین!
تا زنده است نام تو در «ارمغان» من
در وقت مرگ چون ملک الموت می‌رسد
باللَّه که یا حسین بُوَد بر زبان من
آرامگاه «کرببلایی» هر آن که خواست
گویم که در جوار تو باشد مکان من
نوای غم به گوش چرخ پیر است
و یا بانگ جگرسوز بشیر است
که می‌گوید ایا اهل مدینه
خبر آورده‌ام با سوز سینه
قاتل کشیده خنجر برّان برای ما
در زیر تیغ بسته بُوَد دست و پای ما
از بهر کشتن این همه تعجیل از چه رو؟
ظالم! مگر چه بود به عالم، خطای ما
«شنیدستم که مجنون با دل زار
چو شد از مُردن لیلی خبردار»
گریبان چاک زد از بهر دلبر
به قبرستان شدی با دیدۀ تر
چو هندو جوانی برفت از جهان
ز آتش‌پرستان هندوستان
به آیین خود آتش افروختند
در آتش، تن آن جوان سوختند
نام تو، یا حسین! بُوَد بر زبان من
مهر تو، داغ قلب من و مُهر جان من
عمری است ریزه‌خوار سر سفرۀ توام
از خوان نعمت تو بُوَد آب و نان من
از غفلت است گر که بهشت آرزو کنم
چون عشق توست کوثر و رویت جنان من
من زنده‌ام همیشه به عشق تو، یا حسین!
تا زنده است نام تو در «ارمغان» من
در وقت مرگ چون ملک الموت می‌رسد
باللَّه که یا حسین بُوَد بر زبان من
آرامگاه «کرببلایی» هر آن که خواست
گویم که در جوار تو باشد مکان من
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
