کربلا مرکز دل‌های کباب است هنوز

گوییا بهر حرم، مانع آب است هنوز

شیعه در سوگ جگرگوشۀ زهرا و علی

چشمش از اشک روان، رشک سحاب است هنوز

تن صد پارۀ شاه شهدا، یا الله!

بی سر اندر دل آن پاکْ‌تراب است هنوز

گویی عبّاس علم‌دار ز نهر علقم

به سوی خیمۀ طفلان به شتاب است هنوز

خوب با دیدۀ دل، سوی حرم گر نگری

سر اکبر به سر زانوی باب است هنوز

به روی سینۀ بابا، به دل مهد تراب

اصغر آن کودک بی شیر به خواب است هنوز

ظلم و بیداد فزون گشته به عالم امّا

چهرۀ حضرت مهدی به نقاب است هنوز

ز غم پهلوی بشکستۀ زهرا شب و روز

جاری از دیدۀ مهدیش گلاب است هنوز

گفت «محرم» به بقیع، اشک‌فشان، دل‌نگران:

ای خدا! قبر حسن از چه خراب است هنوز؟