دیده بگشا تا شود تنهایی من باورت
نیمه جان هستی و من چون جان گرفتم در برت

همچو گیسویت مرا این سو و آن سو می‌کشی
می‌کشی آخر مرا با خنده‌‌های آخرت

در این دل شکسته به غیر از شراره نیست

همراه من به جز جگر پاره‌پاره نیست

می‌ریزد از دو چشم‌ترم، اشک بی‌‌کسی

دیگر به آسمان دلم، یک ستاره نیست

عمّه! امشب سر زده ماه تمام

کوکب اقبالم آمد روی بام

شد دو چشم نیمه‌بازم، جام اشک

کن تماشا بسته‌ام احرام اشک

هر زمانی غنچه‌ی لب می‌گشود

از همه اهل حرم دل می‌ربود

ماه، پیش روی ماه او، خجل

دلبران بر گیسوی او بسته دل