تویی که شهره بر امّ‌البنینی

خدا را، مظهر صدق و یقینی

تویی شه بانوی بیت ولایت

که بر زهرای اطهر جانشینی

وفا و مهر و ایمان و صداقت

کنند از خرمن تو خوشه‌چینی

تو پروری گلی مانند عباس

که نبود در وفا او را قرینی

جوانان غیور و با وفایت

که نبود همچون آنان مه جبینی

تو مادر بر حسین و مجتبایی

تو با کلثوم و زینب همنشینی

بود راضی ز تو زهرای اطهر

تو نور دیده‌ی حبل‌المتینی

تویی پروانه‌ی شمع ولایت

عفیف و پاکدامن نازنینی

هماره باغ ایمان سبز از توست

همیشه افتخار ملک دینی

وجود پر بهایت پرورش داد

یل نام‌آوری عشق‌آفرینی

به مردی و وفا مانند عباس

دگر در آفرینش کس نبینی

ابالفضل علمداری که باشد

حسین ابن علی را نور عینی

تو دیدی داغ گل‌های ولایت

که عمری بهر آنان دل غمینی

بگیر از «جعفری» دستی ز احسان

تویی آنکه شفیع واپسینی