قصدی به جز فدا شدن و سوختن نداشت
جز این اگر که بود نشانی ز من نداشت
آنقدر مرد ساختمش تا در امتحان
یک نهر تشنه بود و غم خویشتن نداشت
نزدم چه افتخاری از این بیشتر که او
مثل عموش جعفر، دستی به تن نداشت
مانند پاره‌های دلِ دختر رسول
بر خاک‌های سوخته ماند و کفن نداشت
دارم چهار یوسف، در مصر کربلا
اما مدینه‌ام سرِ کنعان شدن نداشت
هر کاروان که آمد و رفتم به شوقشان
همراه خویش بویی از آن پیرهن نداشت
بلیت ماندن است مانده روی دست‌های من
در این همه مسافر حرم نبود جای من؟
رفیق عازم سفر، فقط «سلام» را ببر
سفارش مریض حضرت امام را ببر
به شوق وصل رها کرد خانه و وطنش را
سپس سپرد به شمشیرهای کین بدنش را
هنوز در تب‌وتاب نبرد بود و ملائک
برای فاطمه بردند بوی پیرهنش را
کسی که بوسه زده بر گلوی این تن بی‌سر
کجاست تا که ببیند عزیز بی کفنش را
دوباره مادرم آورده است پیرهنم را
همان‌که چند محرّم گریسته است تنم را
فضای کوچه پر از عطر سیب و نم نم باران
صدای نوحۀ مدّاح بود و شام غریبان
قصدی به جز فدا شدن و سوختن نداشت
جز این اگر که بود نشانی ز من نداشت
آنقدر مرد ساختمش تا در امتحان
یک نهر تشنه بود و غم خویشتن نداشت
نزدم چه افتخاری از این بیشتر که او
مثل عموش جعفر، دستی به تن نداشت
مانند پاره‌های دلِ دختر رسول
بر خاک‌های سوخته ماند و کفن نداشت
دارم چهار یوسف، در مصر کربلا
اما مدینه‌ام سرِ کنعان شدن نداشت
هر کاروان که آمد و رفتم به شوقشان
همراه خویش بویی از آن پیرهن نداشت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
