دستی که ز موج علقمه کام گرفت
افتاد جدا و دست حق نام گرفت
چشمی که ز عکس موج، دریازده بود
با تیر به خون تپید و آرام گرفت
اوج عطش از لعل تو خوانده است فرات
ندز لب تو، اشک فشانده است فرات
زان روز که تصویر لب خشک تو دید
غرق عطشت هنوز مانده است فرات
در حُلّۀ خون، دیدۀ سقّای حسین،
شد زائر گردی ز کف پای حسین
دست قلمش به جوهر خون بنوشت
بشکسته خطی، به وصف بالای حسین
تا از رگ مشک، باز شد جویی چند
لرزید دل اهل حرم بَند به بَند
همراه طنین ریزش آب به خاک
در خیمه، نوای «العطش» بود بلند
دستی که ز موج علقمه کام گرفت
افتاد جدا و دست حق نام گرفت
چشمی که ز عکس موج، دریازده بود
با تیر به خون تپید و آرام گرفت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
