محله‌های یهودی ز خارها پُر بود
میان کوچه به زحمت به عمه‌اش می‌گفت
چقدر بوی غذا بین شام پیچیده
کمی مواظب من باش بین نامَحرم
چه حرف‌ها که در این ازدحام پیچیده
---
برای شانۀ سرخش لباس سنگین است
عجیب زخم تنش بین روز می‌سوزد
برای بردنِ یک گوشواره دعوا شد
عجیب لالۀ گوشش هنوز می‌سوزد
---
چقدر مردم این شهر اهل خیراتند
گرفته است سرش را که بیشتر نزنند
حواس عمه شده جمع، زیر پا نرود
میان کوچه نماند ز پشتِ سر نزنند
---
محله‌های یهودی ز خارها پُر بود
که زخم آبله در زیر پای او می‌سوخت
تمامِ روز ز سر شعله را جدا می‌کرد
تمام شب نوکِ انگشت‌های او می‌سوخت
---
کشید دست خودش را به زخمِ گوشش گفت
به دخترانِ سنان گوشواره می‌آید
میانِ بازی خود، کودکان هُلَم دادند
عمو کجاست؟ خدایا دوباره می‌آید؟...
هرچه بادا باد! اما عشق باد
عشق بادا، عشق بادا، عشق باد
جوهر این عاشقیها عشق باد
کار دنیا کار فردا عشق باد
عقل رفت و گفت تنها عشق باد
خدا زمین و زمان را دوباره حیران ساخت
تمام شوکت خود را به شکل انسان ساخت
به دست قدرت خود، خلقتی شگفت آورد
گرفت پرده ز رویی، جهان گلستان ساخت
دلی دارم و خانۀ بوتراب است
سری دارم و خاک عالیجناب است
عوض کرده روز و شبم جای خود را
که ماهی دمیده پر از آفتاب است
گرچه سرگرم کسب و کارش بود
نان خور رزق کار و بارش بود
او که با عالم خودش میساخت
روز و شب با غم خودش میساخت
محله‌های یهودی ز خارها پُر بود
میان کوچه به زحمت به عمه‌اش می‌گفت
چقدر بوی غذا بین شام پیچیده
کمی مواظب من باش بین نامَحرم
چه حرف‌ها که در این ازدحام پیچیده
---
برای شانۀ سرخش لباس سنگین است
عجیب زخم تنش بین روز می‌سوزد
برای بردنِ یک گوشواره دعوا شد
عجیب لالۀ گوشش هنوز می‌سوزد
---
چقدر مردم این شهر اهل خیراتند
گرفته است سرش را که بیشتر نزنند
حواس عمه شده جمع، زیر پا نرود
میان کوچه نماند ز پشتِ سر نزنند
---
محله‌های یهودی ز خارها پُر بود
که زخم آبله در زیر پای او می‌سوخت
تمامِ روز ز سر شعله را جدا می‌کرد
تمام شب نوکِ انگشت‌های او می‌سوخت
---
کشید دست خودش را به زخمِ گوشش گفت
به دخترانِ سنان گوشواره می‌آید
میانِ بازی خود، کودکان هُلَم دادند
عمو کجاست؟ خدایا دوباره می‌آید؟...
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
