امشب ای خالق یکتا همه را می‌بخشی

در شب قدر، خدایا همه را می‌بخشی

ای کریمی که همه ریزه‌خورخوان توأند

سفره‌ات هست مهیّا، همه را می‌بخشی

گر چه ما غرق گناهیم ولی از سر لطف

می‌کنی باز مدارا، همه را می‌بخشی

به علی، احمد و زهرا، به حسین و به حسن

تو، به این حُرمت اَسما همه را می‌بخشی

مِهر و کینه دو پر و بال عروج دل ماست

به تولّی و تبرّی همه را می‌بخشی

شیعۀ حیدر و آتش؟ چقدَر بی معناست

مطمئنّم که به مولا همه را می‌بخشی

دست خالی نرود هیچ کسی از این جا

تو در این لیلۀ احیا همه را می‌بخشی

آن قدر لطف و عنایت به همه داری که

نه فقط اهل دعا را، همه را می‌بخشی

یک نفر گر که دعایش به اجابت برسد

شک ندارم که تو یکجا همه را می‌بخشی

به خدایی تو سوگند که در وقت سحر

وسط گریه و نجوا همه را می‌بخشی

پر توبه بده تا سوی تو پرواز کنم

 تا ببینم که چه زیبا همه را می‌بخشی

من زمین خورده‌ام، امّا نه شبیه عبّاس

به زمین خوردن سقّا، همه را می‌بخشی