عشق هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد
اشک هر صبح به دیدار تو بر می‌خیزد
ای مسافر به گلاب نگهم خواهم شست
گرد و خاکی که ز رخسار تو برمی‌خیزد
تو به پاخیز و بخواه از دل من برخیزد
حتم دارم که به اصرار تو برمی‌خیزد
شعر می‌خوانم و یک دشت، غم و آهن و آه
از گلویِ تر نیزار تو برمی‌خیزد
مگر آن دست چه بخشیده به آغوش فرات
که از آن بوی علمدار تو برمی‌خیزد
پاس می‌دارمت ای باغ که هر روز بهار
به تماشای سپیدار تو بر می‌خیزد
ای که یک قافله خورشید به خون آغشته
بامداد از لب دیوار تو برمی‌خیزد
کیستم من که به تکرار غمت بنشینم
عشق هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد
برپا شده است در دل من خیمۀ غمی
جانم! چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی
عمری است دلخوشم به همین غم که در جهان
غیر از غمت نداشته‌ام یار و همدمی
دلم گرفته، هوای بهار کرده دلم
هوای گریۀ بی اختیار کرده دلم
رها کن از لب بام آن دو بافه گیسو را
هوای یک شب دنباله‌دار کرده دلم
آهم برای آینه داری که گم شده است
یاری که گم شده است، دیاری که گم شده است
تقویم‌ها خزان به خزان زرد می‌شوند
در جستجوی بوی بهاری که گم شده است
می‌شود باز پرده‌ای دیگر
پرده‌ای سرخ، پرده‌ای پرپر
پرده‌ای، در میان آتش و دود
پرده‌ای، در میان خاکستر
ای فدای تو هم دل و هم جان
منم آنک حماسه‌ای دیگر
عشق هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد
اشک هر صبح به دیدار تو بر می‌خیزد
ای مسافر به گلاب نگهم خواهم شست
گرد و خاکی که ز رخسار تو برمی‌خیزد
تو به پاخیز و بخواه از دل من برخیزد
حتم دارم که به اصرار تو برمی‌خیزد
شعر می‌خوانم و یک دشت، غم و آهن و آه
از گلویِ تر نیزار تو برمی‌خیزد
مگر آن دست چه بخشیده به آغوش فرات
که از آن بوی علمدار تو برمی‌خیزد
پاس می‌دارمت ای باغ که هر روز بهار
به تماشای سپیدار تو بر می‌خیزد
ای که یک قافله خورشید به خون آغشته
بامداد از لب دیوار تو برمی‌خیزد
کیستم من که به تکرار غمت بنشینم
عشق هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
کیستم من که به تکرار غمت بنشینم عشق هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد