وقت است که از چهرۀ خود پرده گشایی

تا با تو بگویم غم شب‌های جدایی

اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران

چون عودم و از سوختنم نیست رهایی

من در قفس بال و پر خویش اسیرم

ای کاش تو یکبار به بالین من آیی

در بنده نوازی و بزرگی تو شک نیست

من خوب نیاموختم آداب گدایی

عمری است که ما منتظر آمدنت، نه

تو منتظر لحظۀ برگشتن مایی

می‌خواستم از ماتم دل با تو بگویم

از یاد رود ماتم و دل چون تو بیایی

امشب شده‌ای زائر آن تربت پنهان؟

یا زائر دلسوختۀ کرب و بلایی

ای پرسشِ بی پاسخِ هر جمعۀ عشّاق

آقا تو کجایی؟ تو کجایی؟ تو کجایی؟