دهان جُربزه را سخت وا گذاشته است

سری که سربه سرِ نیزه‌ها گذاشته است

قدش بلندتر از ماست ده سر و گردن،

کسی که روی سر خویش پا گذاشته است

بنا نبود سر از نی درآوَرَد آواز،

خداش خیر دهد کاین بنا گذاشته است

چه تاجر است که سرمایه‌اش سر است و شگفت،

که اصلِ مایه همان ابتدا گذاشته است

سیاه مستیِ آن ساقیِ مبارز بین

که دستِ خویش نداند کجا گذاشته است

شگفت مملکتا! این مگر عروسی کیست؟

که این قبیله، خود از خون حنا گذاشته است

فریب خورده کسی، کاین حماسۀ بشکوه

تباه کرده و جای عزا گذاشته است

وگر که اشک بریزیم گریۀ شوق است

از آنچه بر لب ما مرحبا گذاشته است